مطالعۀ بقایای علف کش نیکوسولفورون+ریم سولوفورون (التیما) مصرف شده در مزرعۀ ذرت به کمک روش زیست سنجی

یکی از مهم ترین تأثیرات جانبی محیطی کاربرد علف کش ها در سیستم های تولید محصول، آسیب احتمالی به گیاهان غیر هدف، مثل گیاهان کشت شده در تناوب است. اولتیما از علف کش های جدید ثبت شدۀ خانوادۀ سولفونیل اوره است که به تازگی برای کنترل علف­های هرز مزارع ذرت در ایران استفاده می شود .بقایای این علف کش می تواند در شرایط خاص در خاک، پایداری خود را حتی بیش از یک فصل زراعی حفظ کند. به منظور اندازه گیری بقایای این علف کش در خاک، آزمایش زیست سنجی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه منطقۀ کرج، فسا و مغان انجام گرفت. در ابتدا، در آزمایشی گلخانه­ای حساسیت هشت گونۀ گیاهی (گندم، جو، لوبیا، عدس، ماش، کلزا، چغندرقند و خیار) به علف کش اولتیما در قالب یک طرح کاملاً تصادفی ارزیابی شد. عدس با حداکثر بازدارندگی طول ریشه، حساس ترین گیاه به این علف کش تعیین شد. بنابراین، عدس در آزمایش زیست سنجی برای تعیین غلظت­های این علف کش در خاک مزارع مختلف ذرت استفاده شد. مقادیر باقی ماندۀ علف کش محاسبه شده توسط معادلات رگرسیونی، نشان داد که در دوز توصیه شده بقایای علف کش تا 60 روز بعد از کاربرد پایداری دارد. زمان لازم برای کاهش 50 درصد دوز علف کش در منطقۀ فسا کمتر از دو منطقۀ دیگر بود، به طوری که این مقدار در مناطق فسا، کرج و مغان به ترتیب 14، 21 و 33 روز بود. بنابراین، در مناطقی که ذرت به عنوان کشت دوم کاربرد دارد و برای مصارف علوفه ای استفاده می شود و برای مبارزه با علف­های هرز مزارع ذرت از این علف کش استفاده می شود، اعمال فاصلۀ زمانی مطلوب در کاهش خسارت ناشی از بقایای این علف کش بر گیاهان بعدی ضروری به نظر می رسد.